ბავშობაში როდესაც დავინახავდი ჩემზე დიდ გოგოებს, რომლებიც ინსტიტუტში სწავლობდნენ,მათ ცხოვრებაზე ვნატრობდი..აი მეც გავიზრდები და მეც წავალ უნივერსიტეტში..გავიზარდე და დღეს პირველი დღეც მქონდა ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში..რომ დაუფიქრდე კიარადა საერთოდაც მხოლოდ აუდიტორიაში რომ შეიხედო,მიხვდები რომ ეს ის არ იყო რასაც მოველოდი..აიი მე მეგონა იქნებოდა რამე გრანდიოზული ანდაც რამე განსხვავებული ბოლოსდაბოლოს სკოლასთან შედარებით...პირველი რაც ყველაზე ძალიან არ მომწონს ეს არის მერხები,ოთახში კიდევ რაბავშვების მიერ შესრულეული პენტოგრამები (სატანისტური ნიშანი) და ყველასთვის ნაცნობი ჰიტლერის ნიშანი..დავდიოდი აქეთ იქით ჰოლში და ვფიქრობდი ნუთუ ამას ქვია უნივერსიტეტი?ხალხზე რა გითხრათ..მოდი არაფერს ვიტყვი..მაგრამ აიი ამინდიი..თითქოს გამიჩალიჩაო რაა...პირველივე დღეს გაყინული მოვედი..მთელი გზა იმაზე ვეცნებობდი სახლში როდის მივალ რომ გავთბე მეთქი..თან 7 საათზე მომიწია ადგომა და თვალები ისეთი ამოშავებული მქონდა თითქოს ვიღაცამ მცემაო.. გზაში კიდე ერთი და იგივე სიმღერას ვუსმენდი სულ,თუ ამ სიმღერას მოუსმენთ მიხვდებით როგორ ხასიათზე ვიყავიი..და თუ ვერა მაშინ გიკარნახებთ მეძინებოდა და თან ერთ სული მქონდა მივსულიყავი...ხოდა მოდი მეტს აგარც დავწერ..უბრალოდ რადგან პირველი დღე იყო იმიტომ დავწერე რააა...
No comments:
Post a Comment