თავის–უფლება

თავისუფლება,სიტყვა სიტყვით ნიშნავს რომ ხარ საკუთარი თავის უფალი... იღებ საკუთარ გადაწყვეტილებებს,და აკეთებ იმას რაც გინდა.. ვერავინ ვერ შეგაჩერებს თუ ხარ თავის–უფლების სტატუსით...

რამდენი ქართველი დაღუპულა ომში,მხოლოდ იმიტომ რომ ყოფილიყო ამ უკანათხსენებული სტატუსის მატარებელი... მაგრამ სად მთავრდება ხაზი თავისუფლებასა და დამოუკიდებლობას შორის? ანუ ნიშნავს თუ არა რომ თუ ხარ თავისუფალი,უნდა იყო დამოუკიდებელიც?

თუ ეს ორი ერთმანეთის გარეშე არ შეიზლება მაშინ გამოდის რომ:

მე დამოკიდებული ვარ ჩემს მშობლებზე,ანუ არ მაქვს უფლება ვთქვა რომ თავისუფალი ვარ..

ნეტა როგორია მაშინ თავისუფლება?

კარგი თუ ცუდი? იქნებ ძნელია კიდევაც? მაშინ ხომ მთელი პასუხიმგებლობა შენს ხელშია...

იბადება კითხვა: ღირს თუ არა იყო თავისუფალი?

L O V E

What is the main reason of love?
Love is something that makes us believe that someone will care about us,even if we arnt perfect...even when we get fat ,or get old,just because of time
its hope,that u wont be alone,its dream to have someone to share ur good and bad times..thats why the love has to be blind..

just other poem of mine :P :D

I cant help think about you
what wrong with me is this true?
I dont want to hurt someone
but i dont care about noone..
They way u kiss.i havnt felt
but why i miss what i never had?
Ur in my dreams so sweet and fine
and kissing u seems so good and right..
But everyday i keep on lieing
that u and i can be allright..

რა გინდა?

საინტერესო შეკითხვა..თითქოს ადვილი..პასუხიც უცებ მოდის თავში.. მე მინდა კარგი სამსახური,დიიიდიი შემოსავალით,მანქანა და კერძო სახლი. მაგრამ ნამდვილად ეგ მინდა? იქნებ რამე მაგაზე ძალიან მინდა?? ან ის ორი მოსაზრება,მინდა და მჭირდება..

როგორ გაგიგოს სხვამ,როცა შენთვითონ არ გესმის საკუთარი თავის? რაც მინდა ყველაზე ყველაზე ძალიან..შეიძლება ყველაფერი დათმო მისწრაფებისთვის,თუ პირიქით..

როგორ უაზროდ ჟღერს ამდენი კითხვა..

მაგრამ ხანდახან აზრს მოკლებული "აზრიც" კი რაღაცას ნიშნავს..

პ.ს ხვალე სახლს ვაკურთხებ.. მომილოცეთ.. (ხეფფი) : )))

უბრალოდ მომენატრა...

რამდენი ხანია ჩემს ბლოგზე წესივრად აღარაფერი დამიწერია.. თითქოს ვერ ვიცლი,ან მეზარება.. ან საერთოდ რატო ვწერ?
ჩემი დაქალის ბლოგს რომ ვკითხულობ,იმდენად მომწონს,რომ ვამაყობ :)).. მე არ გავაცანი პირველად ბლოგიი?? : ))
ხოდა აი ასე მივატოვე ჩემი საყვარელი (ბლოგს ვგულისხმობ) .. მაგრამ ბოლოს მაინც აქ მოვდივარ რადგან ჩემი გრძნობა არ ილევა :))
ამ ბოლო პერიოდში ერთ რამეს მივხვდი.."მეშინია"!!! .. : )) რა უეცარი განცხადებაა არა??
როგორ შეიძლება ყველაფერი გაშინებდეს? ყოველთვის თავს ვარიდებ იმას რამაც შეიძლება ეს გრძნობა გამოიწვიოს.. თვითონ გრძნობებსაც კი.. იმდენად მეშინია რომ ვინმე გულს მატკენს,არც მინდა მივიყვანო მაქამდე საქმე.. ალბათ ამითვე აიხსება ის ფაქტი,რომ პირველივე კურსიდან ერთი წესიერი ნაცნობი/დაქალი არ შემომრჩენია.. ყველა სამესტრთან ერთად "ქრებოდა".. შეიძლება ამით ის ფაქტიც ავხსნა რომ შეყვარებული არასოდეს მყოლია.. რამდენადაც თავის გამართლებად არ უნდა ჩამეთვალოს,სიმართლეა..
საკმაოდ დიდი დრო დამჭირდა ამის გასაცნოობიერებად..ასე უფრო იოლია.. არავინ გაწყენინებს,ვერავინ მოგაყენებს ტკივლის.. ვარ ჩემთვის.... მარტივია მაგრამ როდემდე აიი საკითხავი ეგააა.. : )