არ ვიცი რადენად გააზრებულად ვწერ რასაც ვწერ..ფილმი იმდენად მომეწონა რომ ჩემი ემოციები ერთმანეთში ირევა..
მთავარი პერსინაჟი,ბავშვი რომელიც მუსიკით ცხოვრობდა,იმდენად იმედიანი და მიზანდასახულია,ცოტა არ იყოს შეგშურდება..
ფილმში არის სიყვარული,გულისტკენა,ტკივილი,მუსიკა,ემოცია,ოცნება,დარდი და ბოლოს ისევ მუსიკით მოპოვებული სიხარული და სიყვარული..
ყველაზე ძალიან ჩემზე ბავშვმა იმოქმედა..როგორ იცავს და ამართლებს მშობლებს,როცა იცის რომ მათ ის მიატოვეს.. როგორ ნატრულობს დედურ სითბოს და რაც მთავარია მიყვება მუსიკას რადგან იცის რომ მშობლებთან მიიყვანს..
მიუხედავად იმისა რომ ფილმი თითქმის მიყვარს,მაინც არ გამომდის მისდამი ამ გრძნობის გამოხატვა..მოდი ნუღარ გავაგრძელებ და სჯობს თქვენთვითონ ნახოთ..
No comments:
Post a Comment